Αφίσα για την έκθεση “Πύλες των Παρισίων”

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΤΑ ΓΑΛΛΙΚΑ   

—-

Πύλες των Παρισίων :

μία ιστορία του αστικού τοπίου σε κάδρα, χάρτες και κορδόνια

Η έκθεση της Αναστασίας Σουλιώτου «Πύλες των Παρισίων» αποτελεί συνέχεια παλαιότερων έργων της νέας καλλιτέχνιδος τα οποία θέτουν τα δίκτυα, την κυκλοφορία, τις ανταποκρίσεις και τις διασταυρώσεις στην καρδιά της καλλιτεχνικής της σκέψης.

Οι Πύλες των Παρισίων είναι, λοιπόν, ένας στοχασμός πάνω στο μέσα και στο έξω,  στο ενδόμυχο και στο άγνωστο, στην παύση και στη συνέχεια, στα μεμονωμένα στοιχεία και στα δίκτυα, στις σκηνές και στα παρακήνια…

Σπάνια έχω δει μια καλλιτέχνιδα με τόσο ενδιαφέρον για το αστικό τοπίο.  Η Αναστασία είναι συνεπαρμένη από την πόλη: από την πολυπλοκότητά της, από τα σωθικά και τα εντόσθιά της, από τα κομβικά της σημεία και από τα δίκτυά της. Τα παλαιότερα έργα της για το Μετρό του Λονδίνου και του Παρισιού ήδη μας προέτρεπαν να δούμε τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα δίκτυα ενώνονται και διαχωρίζονται, σχετίζονται ή απομακρύνονται. Μέσα στα Μετρό η Αναστασία ήδη έβαζε στο παιχνίδι τα άτομα σε μετακίνηση που άλλοτε συναντιούνται και άλλοτε χάνονται μέσα στις αστικές στοές΄ άτομα που βρίσκονται στο μεταίχμιο των δύο επιπέδων (επίγειο και υπόγειο), φιγούρες σε μετάβαση και σε φυγή αναρροφημένες από την κυκλοφορία στον αστικό λαβύρινθο. Πρότεινε μία πραγματική γεωγραφική τέχνη ή μία καλλιτεχνική γεωγραφία της πόλης, ένα στοχασμό σχετικά με τα βασικά στοιχεία του σύγχρονου υπερμοντέρνου αστικού τοπίου.

Η Αναστασία Σουλιώτου περιτέμνει την πόλη αντιμετωπίζοντάς την άλλοτε ως μία υλικότητα και άλλοτε ως ένα άυλο πολύπλοκο δίκτυο, ως ένα στοιχείο μέσα στο παγκόσμιο δίκτυο στο οποίο τοποθετεί τον εαυτό της και με το οποίο είτε σχετίζεται είτε έρχεται σε αντίθεση. Στα έργα της με θέμα το Μετρό των Google Maps το Μετρό της πόλης εκτείνεται στο άπειρο, υφαίνει ένα διαπλανητικό ιστό όπως το διαδίκτυο, πλέκει το παγκόσμιο αστικό τοπίο γύρω από τη Γη.  

Η έκθεση «Πύλες των Παρισίων» επεκτείνει αυτήν τη σκέψη. Η πόλη είναι πάντα η σκηνή και οι Πύλες είναι άλλοτε οι είσοδοι και έξοδοί της, άλλοτε τα κομβικά σημεία και τα όριά της. Πού τελειώνει η πόλη; Τι είναι η Πύλη; Τι είναι μία Πύλη του Παρισιού σήμερα που δεν έχει μείνει τίποτα άλλο παρά ένα τοπωνύμιο, μία μεταβατική μη υλικότητα, ένα μη αντιληπτό πέρασμα; Αυτό είναι που αναζητά η Αναστασία ιχνογραφώντας τις διαδρομές, τα κρυφά περάσματα αλλά επίσης και την ενδιάμεση αναμονή, τις πραγματικότητες του ορατού και της άλλης πλευράς, του αόρατου.  Δείχνει ότι η Πύλη δεν είναι in fine τίποτε άλλο παρά η ένωση … αυτών που συμβαίνουν από μέσα προς τα έξω, από έξω προς τα μέσα. Η Πύλη είναι ένα σώμα που διασχίζει και διαπερνά. Η Πύλη είναι ένα σώμα που ακινητοποιείται.  

Μία τέτοια συνέχεια και συνοχή είναι σπάνιο στοιχείο στα έργα μίας νέας καλλιτέχνιδος. Η Αναστασία μας εκπλήσσει με τη δεξιοτεχνία της να πλέκει τον μίτο της Αριάδνης με υλικά που συλλέγει. Υλικά που κάποιες φορές είναι εύθραυστα: υλικά της καλλιτέχνιδος φτιαγμένα από το βλέμμα και τα όνειρά της΄ ανόμοια και εκλεκτικά: κάδρα, κορδόνια, χάρτες αναμειγνύονται και αλληλοεπικαλύπτονται δημιουργώντας έτσι πολλαπλές πραγματικότητες σε δίκτυα.  

Μαρία Γράβαρη-Μπάρμπα / Maria Gravari-Barbas

Αρχιτέκτονας, Γεωγράφος, Πανεπιστήμιο Paris 1 Πάνθεον-Σορβόννη

————-

Πύλες των Παρισίων – Portes de Paris

Εμπνευσμένη από τις Πύλες των Παρισίων η Αναστασία Ζωή Σουλιώτου δημιουργεί καινούριους πίνακες ζωγραφικής παίζοντας με τη μορφή και την έννοια της «Πύλης». Πολύ περισσότερο από είσοδοι και έξοδοι της πόλης του Παρισιού οι Πύλες παρουσιάζονται ως πολύ-επίπεδοι τόποι που μετασχηματίζονται από την παρέμβαση της καλλιτέχνιδος. 

————-

Αναστασία Ζωή Σουλιώτου

Προσωπικές Δηλώσεις για την έκθεση PortesdeParis

«  Επιμένω στη δημιουργία έργων μικτής τεχνικής, για να ερευνήσω και να αποκαλύψω όλα τα στοιχεία του κάθε πίνακα: τόσο τα υλικά από τα οποία αποτελείται το τελάρο, όσο και από τις πηγές έμπνευσης. Κάνοντας ποικίλες παρεμβάσεις στα τελάρα (σχέδιο, ζωγραφική, κολάζ, ντεκουπάζ) δείχνω τα στάδια της διαδικασίας της δημιουργίας, η οποία είναι το αποτέλεσμα μίας ορατής δράσης και πράξης. Όσον αφορά στο θέμα της έκθεσης, παίζω με τη φόρμα ή με την έννοια της «Πύλης».

Μου αρέσει να δίνω ποικίλες διαστάσεις στην εικόνα αμφισβητώντας την  αληθοφάνειά της και συνδέοντάς την με το εγγύς περιβάλλον της. Κόβοντας το τελάρο στα έργα  « Porte de Chois  » και διαβάσεις αθλούνται λάβετε κόρη, aux cinq Portes de Paris δημιουργώ «Πύλες» που μας οδηγούν στα «παρασκήνια» του πίνακα: στα ξύλα, στο σύρμα και στον χώρο που δημιουργείται από το βάθος του τελάρου.

Οι χρωματιστές εικόνες στα τελάρα Portes liées, Portes suspendues, διαβάσεις αθλούνται λάβετε κόρη, aux cinq Portes de Paris et Cadre d’attente, à Porte de Versailles δεν παρουσιάζονται μεμονωμένες, αλλά συνδιαλέγονται με άλλα υλικά: κορδόνια, τεμαχισμένο τελάρο, σχέδια με κάρβουνο και μελάνι.

Υπάρχουν, επίσης, και εικόνες που επαναλαμβάνονται σε άλλους πίνακες, φτιαγμένες ωστόσο με άλλα υλικά: το σχέδιο στο έργο Por de Versailles και η εκτυπωμένη φωτογραφία που επικολλήθηκε στον πίνακα Cadre d’attente, à Porte de Versailles προέρχονται από την ίδια εικόνα.

Οι Πύλες των Παρισίων είναι τόποι που αποτελούν σημεία του δικτύου συγκοινωνιών του Παρισιού. Επιπρόσθετα, είναι είσοδοι και έξοδοι του Παρισιού, εφόσον βρίσκονται στα όρια της πόλης. Οι πίνακες Portes liées, Façade des portes, Paris des Portes δείχνουν αυτήν τη διπλή ιδιότητα που κατέχουν οι Πύλες των Παρισίων.

Υπάρχουν επίσης πίνακες στους οποίους αρκεί η λεκτική αναφορά στο όνομα « Porte » για την ένταξή τους στη λογική της έκθεσης. Πρόκειται για τους πίνακες :

•  « Por de Versailles » στον οποίο η σχεδιαστική γραφή απαιτεί τον τεμαχισμό της λέξης  « Porte »  στον τίτλο του πίνακα.
• « Porte de Chois » στον οποίο υπονοείται μία σχέση ανάμεσα στο τεμαχισμένο όνομα  της πύλης « Porte de Choisy » και της πόρτας του τραμ
• Cadre d’attente, à Porte de Versailles ατο οποίο υπάρχει εκτυπωμένη φωτογραφία του σταθμού του τραμ « Porte de Versailles »

Υπάρχουν επίσης πίνακες με τις Πύλες των Παρισίων όπως παρουσιάζονται μέσα στο δυνητικό Παρίσι των Google Maps είτε από το ύψος των 100 ποδιών, είτε από το επίπεδο του Street View. Πρόκειται για τους πίνακες : διαβάσεις αθλούνται λάβετε κόρη, aux cinq Portes de Paris, Façade des portes, Paris de Portes. 

Ο πίνακας Porte de Fuite – «Πύλη Φυγής», του οποίου η ονομασία θυμίζει το «σημείο φυγής» δείχνει την οδό που μας οδηγεί εκτός Παρισιού μέσα από την προοπτική της, οπότε πρόκειται για μία οδό-πύλη φυγής.

Στον πίνακα Autoportrait/Bonjour Mlle Porte το «κενό» πρόσωπο της καλλιτέχνιδος που περιβάλλεται από τα μαλλιά της μεταμοεφώνεται σε μία Πύλη του Παρισιού.  »